حبوبات و عدس در ایران نیز از این قاعده مستثنی نیستند و دارای شاخص گلیسمی پایین (GI) هستند که سرعت آزاد شدن انرژی آنها را در جریان خون کاهش می دهد.
این به بهبود مدیریت قند خون کمک می کند. محتوای بالای فیبر همچنین باعث سیری بسیار آنها می شود که به کنترل اشتها کمک می کند.
عدس در ایران یک منبع غنی از پروتئین است که آن را جایگزین خوبی برای گوشت یا ماهی می کند. تقریباً یک سوم کالری عدس از پروتئین تأمین می‌شود که باعث می‌شود عدس از نظر وزنی، سومین میزان پروتئین در بین حبوبات یا مغزهای خوراکی باشد.
مانند سایر حبوبات، عدس دارای چند اسید آمینه ضروری، یعنی متیونین و سیستئین است. این به راحتی با ترکیب عدس با غلات غلات مانند برنج یا گندم برطرف می شود.
برای اکثر مردم، عدس شامل یک رژیم غذایی متعادل است. با این حال، شایان ذکر است که مانند سایر حبوبات، عدس حاوی ترکیبات طبیعی است که معمولاً به عنوان “ضد مغذی” نامیده می شود.
اینها شامل اسید فیتیک است که با مواد مغذی مانند آهن و روی متصل می شود و جذب مواد معدنی را برای ما سخت تر می کند. محتوای اسید فیتیک عدس در واقع کمتر از ذرت، گندم و سویا است. علاوه بر این، این مواد ضد مغذی را می توان با خیساندن و پختن کاهش داد.
آلرژی به عدس در ایران در بخش‌هایی از اروپا گزارش شده است، به ویژه اسپانیا، جایی که گفته می‌شود شایع‌تر از آلرژی به بادام زمینی است. تصور می شود که این به این واقعیت مربوط می شود که عدس معمولاً به عنوان یک غذای از شیر گرفتن در اسپانیا استفاده می شود. اگر به حبوبات دیگر مانند نخود و نخود آلرژی دارید، ممکن است به احتمال زیاد حساسیت به عدس را تجربه کنید.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.