دستور العمل ماندگار کلوچه کارتونی با چیپس شکلاتی ویکفیلد برای اولین بار در نسخه بعدی دهه 1930 ظاهر شد. در سال 1939، ویکفیلد حقوق نستله را برای بازتولید دستور العمل خود در بسته‌هایش فروخت.
برای مشاوره در مورد دستور العمل‌های این شرکت استخدام شد، که گفته می‌شود شکلات رایگان مادام العمر برای او فراهم کرده است. نستله شروع به امتیاز دهی به شکلات تخته های خود برای پخت آسان کرد، سپس نستله T را معرفی کرد.
دستور Wakefield روی بسته چاپ شده بود. (بعدها برای در دسترس بودن آرد از پیش الک شده و سایر مواد مدرن به روز شد.) هنگامی که ویکفیلد دستور غذا را به کتاب آشپزی خود در نسخه بعدی اضافه کرد، این یادداشت توضیحی را درج کرد: “در خانه تول ما این خمیر را یک شبه خنک می کنیم.
وقتی برای پخت آماده شدیم، یک قاشق چای خوری خمیر را بین کف دست ها حلقه می کنیم و توپ ها را با فاصله دو اینچ از هم روی ورقه پخت چرب شده قرار می دهیم.
سپس با نوک انگشتان توپ ها را فشار می دهیم تا گردهای صاف تشکیل شود. به این ترتیب کلوچه کارتونی در پخت زیاد پخش نمی شوند و به طور یکنواخت گرد می مانند.
این کلوچه کارتونی آنقدر محبوب شدند در طول جنگ جهانی دوم، زمانی که سربازان ماساچوست بسته‌های مراقبت خود را از خانه به اشتراک گذاشتند، فراتر از نیوانگلند شناخته شدند – که نام آن از نظر قانونی عمومی شد.
در سال 1967، Wakefields مسافرخانه را فروخت. (در سال 1984 سوخت.) این زوج به داکسبری، ماساچوست بازنشسته شدند، جایی که روث ویکفیلد در سال 1977 درگذشت. یک پسر، کنت دونالد ویکفیلد جونیور. و یک دختر، مری جین ویکفیلد.
تنها باقیمانده این مسافرخانه یک نشانگر تاریخی است، اما کلوچه کارتونی نستله تُل هاوس زنده است. از آن تقلید شده و با مواد دیگری تزیین شده است، اما، ماریان باروس در نیویورک تایمز در سال 1985 نوشت، هیچ یک از این تغییرات «هیچ‌وقت واقعاً در دستور غذای اصلی روث ویکفیلد بهبود نیافته است».
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.